Aïta Mon Amour - Een onzichtbare brug tussen verleden en heden
In 2001 stapte een jonge Widad Mjama in de schijnwerpers als Marokko’s eerste vrouwelijke rapper in de totaal door mannen beheerste underground-scene van Casablanca. Ze ging uiteindelijk in Frankrijk studeren en dompelde zich onder in de Afrikaanse muziekscene. In haar nieuwste project Aïta Mon Amour, graaft ze samen met Khalil Epi, elektronische muzikant en expert in het bespelen van de loutar, dieper naar haar fascinatie voor de 'sjeikhats'; de sterke en krachtige 'rebel'-zangeressen van de Marokkaanse Aïta.
Vurig feministische elektronische muziek uit de Maghreb
Aïta is een muzikale uitingsvorm die eeuwen geleden op het platteland van Marokko ontstond en uitdrukking geeft aan pijn, blijdschap en vooral liefde. De zangeressen waren destijds populair maar hadden ook een lage status, aangezien de vrouwen met mannen reisden en ook rookten en dronken. Tegenwoordig wordt het als respectvol en belangrijk beschouwd. Aïta heeft ook nu nog een grote sociale rol. Voor vrouwen is het een uiting van vrijheid, en de jonge generaties worden er door geïnspireerd, zoals zangeres Widad Mjama. Ze wil deze typische Marokkaanse poëtische muziekvorm uit de vergetelheid halen en op een hedendaagse en digitale manier laten klinken.
Als het doorgeven van de fakkel tussen twee generaties, creëert Widad met dit project een muzikaal verhaal met gedichten en liederen die een link leggen tussen traditie en moderniteit. Trouw aan de geest en de kracht van de oorsprong, is Aïta Mon Amour een sterke, ontroerende reis door de geschiedenis van de vrouwen uit Aïta.
