De vuurvlieg, de aardbei en de zeeschildpad
De vuurvlieg, de aardbei en de zeeschildpad is een multidisciplinair programma van Klimaatdichters over licht en donker, over planten en dieren die bedreigd worden door lichtvervuiling, over het verlangen van de mens om zich alsmaar meer aan het donker te onttrekken. Een avond waarin poëzie, wetenschap, muziek en beeld elkaar op het podium ontmoeten, in een poging licht en donker weer in balans te brengen.
Licht is een symbool van vooruitgang, hoop en intelligentie, maar ons verlangen naar licht gaat zo ver dat we blind zijn voor de schade die het aanricht.
Zijn wij nog in staat om met duisternis te leven? Weten wij eigenlijk wat donker is?
Er is een reden waarom dagen afgewisseld worden door nachten. Duisternis is essentieel voor het web van ecosystemen waar we allemaal deel van uitmaken. Mensen hebben het donker nodig om te kunnen slapen, maar ook planten, bomen, insecten, vogels en vissen zijn van het ritme van licht en donker afhankelijk voor hun voortbestaan. Jonge zeeschildpadden oriënteren zich op het reflecterende maanlicht om de weg naar zee te vinden. Vrouwelijke vuurvliegen maken met hun lijfjes licht om hun mannelijke soortgenoten tot paren te verleiden, maar die kunnen dat alleen maar zien als het donker genoeg is. Aardbeiplanten die groeien nabij straatverlichting brengen steeds minder vruchten voort en worden steeds minder door insecten bestoven.