Ruben Koerhuis
Beeldmaker Ruben Koerhuis heeft van 4 tot en met 26 mei 2024 zijn tweede solo-expositie in Pulchri Studio. Misschien meer nog dan tijdens zijn introductie-tentoonstelling in 2020 ligt de nadruk op het verhaal dat hij via zijn ambachtelijke werk wil - of gevoelsmatig misschien zelfs moet - uitdragen. Maar liever nog: het verhaal dat zich aan de toeschouwer zelf opdringt.
Een voorbeeld. Wat we zien: een ruime verzameling lange reepjes eikenhout, strak samengebonden in een perfecte cirkel die miraculeus stilligt tegen de ronde uitsnede van een houten sokkel. Alsof zwaartekracht heel even niet bestaat. Rond de geclusterde latjes slingert een breed lint van metaal zich zwierig een weg naar de eindeloosheid.
Dat is vorm.
Wat we ervaren: een gladde, mooi gepolijste, bijna spiegelende zijde die de mens toont zoals hij zich graag laat zien op het eerste gezicht: in al zijn perfectie. Een andere kant die het reliëf toont: karaktertrekken, littekens, imperfecties die zichtbaar worden bij nadere kennismaking. De balanceeract die nodig is om jezelf als mens staande te houden in het leven. Terwijl overal om je heen gebeurtenissen en ervaringen onophoudelijk hun invloed doen gelden.
Dat is verhaal.
De vorm staat vast, althans, voor de kijker. Het is een gegeven. Niet voor de maker. Voor hem is elk nieuw werk nauwelijks meer dan een korte tussenstop, een ijkpunt in een nijvere zoektocht die nooit ophoudt. Gedreven door zijn haast obsessieve streven naar volmaaktheid en zijn lastig te temperen ontevredenheid, werkt hij in zijn klaslokaal-atelier van prototype naar prototype. Alleen als álles klopt, ambachtelijk, inhoudelijk én emotioneel, promoveert hij een prototype, soms tijdelijk, tot eenmalig kunstwerk. Dan is het af – en voor de maker al bijna meteen niet meer interessant. Want dan is zijn verhaal verteld en in vorm vertaald, en wacht daar alweer het volgende project. En dat moet anders, beter, gedurfder.
Het in vorm verpakte verhaal van de maker is niet noodzakelijkerwijs het verhaal van de kijker. Dat is het mooie op het moment dat hij zijn beelden voltooid verklaard en de wereld in stuurt. Dan krijgen de materialen, de vormen en de subtiele details in de vernuftig vervaardigde kunstwerken hun eigen betekenis voor de oprecht nieuwsgierige toeschouwer. Wie de tijd neemt om alle elementen, symbolen, verhoudingen en verbindingen goed te aanschouwen, ontdekt er vroeg of laat zijn of haar eigen verhaal in. Dan kun je het als beeld wonderschoon vinden of afstotelijk, dan kan de betekenis wel of niet resoneren met wat de kunstenaar erin heeft willen leggen, dan kun je zijn werk waarderen of verwerpen, maar dat is dan allemaal ondergeschikt. Het maakt wat in je los – en dat is waar het om draait.