Burning Sweetgrass
In deze beeldende en fysieke voorstelling gaat nieuwkomerscollectief UMA de strijd aan met het onvermijdelijke. Want hoewel ieder mens onverhoopt met de dood te maken krijgt, geven we in Nederland onze sterfelijkheid het liefst zo min mogelijk ruimte in ons leven. UMA gaat in Burning Sweetgrass dit grote onderwerp te lijf met meerstemmige samenzang en opzwepende dans, om zo een antwoord te vinden op de allesomvattende vraag: hoe kunnen we leven met de dood?
Hakkelende gesprekken in de aula, gefluister bij de cake en koffie, een slideshow met foto’s waarbij niemand weet of hardop huilen gepast is; mensen gedragen zich zelden zo ongemakkelijk als op een begrafenis. Wat is de rijkdom of armoede van de rituelen die we hebben gecreëerd rondom de dood? Hoe verhoudt de ingetogen, soms humoristisch gekaderde Hollandse nuchterheid zich ten opzichte van andere culturen zoals de Creoolse en Indonesische? Waar ben je als je sterft en welke rol spelen de gestorvenen in de levens van de levenden? In een uiterst fysieke voorstelling die muzikaal geïnspireerd is door gamelan, orgelmuziek en Japanse reclametunes, neemt UMA het publiek mee op een reis naar de dood.