Duizend en één traan - KHERADPICHEH

In deze tranen weerklinkt de echo van de godin Anahid, de oude Perzische hoedster van water, vruchtbaarheid en bescherming. Haar water stroomt door de harten van volkeren die haar als symbool van vrouwelijke kracht en zuivering vereren.

Ook de Heilige Maria draagt water in haar tranen bij het kruis, in haar barmhartigheid, die als een bron troost schenkt aan wie lijdt. En Fatima, de dochter van de Profeet, wier naam door tijd en grenzen reist, wordt vereert als drager van verdriet, kracht en stilte. In vele culturen wordt zij, net als Maria, omringt door symboliek van water: tranen, bronnen en helende rivieren.

Het filmfragment in de installatie vervormt, betovert en is een spiegel van KHERADPICHEH’s beeldtaal. In elke reflectie schuilt een mystiek spoor. Het water beweegt als herinnering, als een gebed. De reflectie vervaagt grenzen tussen aarde en hemel, tussen het persoonlijke en het collectieve.

De traan is een hedendaags heiligdom. Het herinnert ons eraan dat verdriet niet slechts iets is om te dragen, maar ook iets is om te eren: dat tranen sporen achterlaten, zuiveren en verbinden.